ඊයෙ උදේම මහේෂ් ආවා. ඇවිත් වැඩ පටන් ගත්තා. මිනිහා ගාවට හිමීට රෝහිත ඇවිත් කීවා මට රිපෝට් එකක් හදා ගන්න අවශ්‍යයි. ඒක කරලා දෙන්න කියලා. මෙන්න මූට මල පැන්නා.. කීවා රෝහිතට කට උත්තර නැති වෙන්නම.. මම වැඩ කීයක් කරනවාද.. හැමෝගෙම වැඩයි මගෙ වැඩයි ඔක්කොම කරන්න වෙලානෙ.. මම මේක ඉවර වෙච්ච ගමන් අස් වෙනවා. හරිම කරදරයක්.. අරෙහෙ යන්න කියනවා මෙහෙ යන්න කියනවා.. රැුටත් වැඩ කිසිම නිවාඩුවක් නෑ...
යාළුවා හිමීට තමන්ගෙ තැනට ආවා..
පස්සෙ හෙල්බොඩ ගියා.. එතන මෙයා ඉන්ද‍්‍රාණි මිස්ටයි ධනුෂ්කටයි කියලා තිබුනෙ ගෙවත් හදන තැන රුස්වීම කැදවන්න කියලා.. නමුත් පාසලේ තමා ඒක ලෑස්ති කරලා තිබුනෙ.. එතනත්ඉන්ද‍්‍රාණි මිස් හිටියෙ නෑ.. පුතාගෙ එන්ගේජ්මන්ට් එක කියලා මාරු උනා.. ධනුෂ්ක ඇවිත් හිටියෙත් නෑ..
එතනත් මුල් තැන ගත්තෙ මහේෂ්.. මෙයා කතා කලාට හරයක් නෑ...
වත්තෙ අය මෙයාට දැන් ගේම.. මෙයා වේදමුත්තු පස්සෙන් ගියා විතරයි.. වේදමුත්තුට කියලා මෙයාගෙ වැඩ ටික කරගන්න තමා බැලුවෙ.. දැන් වේද මුත්තු නැති නිසා අනිත් අය සේරම වේදමුත්තුගෙන් කාපු පරිප්පුත් මෙයාගෙ පිටින් අරිනවා... වේද මුත්තුත් අද එනවා හෙට එනවා තියනවා මිසක් තාම එන්නෙ නෑ...
වත්තෙ දෙවෙනියා උනාට ධනුෂ්ක මෙයාව ගනන් ගන්නෙ ම නෑ.. මූනට හොදයි මම හිතන්නෙ මහේෂගෙ කේස් එකෙන් පස්සෙ මුං ගානට අපිට අරිනවා වාගෙ... ප‍්‍රජා සංවර්ධනය කියන්නෙ දැලි පිහියෙන් කිරි කන වැඩක්... ඒක තෙරෙන්නෙ නැති උනාම ඔන්න ගේම..
No comments:
Post a Comment